Het is alsof we deze lente beter ‘zien’ dan die van vorig jaar. Het weer is natuurlijk ook beter. We hadden de zonnigste maart sinds het begin van de metingen, en april was, op de eerste week na, zo droog als gort. Eergisteren viel er pas weer regen (9 mm). Nu moeten we weer lang wachten op de volgende bui.

Het is groen. Overweldigend groen. We zien de bomen een voor een uitkomen. De wilg won dit jaar ook weer; de catalpa’s zijn de laatste. Die beginnen nu in blad te komen.

Maar we vragen ons af of de eiken vorig jaar ook zo’n bruin bloesemtapijt op het gras hebben achtergelaten. We kunnen ons het niet meer herinneren. We hebben foto’s bekeken van vorig jaar. We zien wel dat de bomen wat groter zijn geworden (vooral de treurwilg). Maar het is wat lastig vergelijken, omdat we zelf ook vanalles hebben aangeplant. En andere dingen gesnoeid, zoals de vlinderstruiken.

We hadden een heerlijk weekend. Van onkruid wieden in de (moes)tuin tot heerlijk naar Horst en Meijel gefietst. We genieten niet alleen van de tuin, maar ook van de omgeving. Horst bleek bovendien erg gezellig. We hebben er heerlijk op een terrasje gezeten.

We hebben ook een vogelgeluiden-app ontdekt. dat gaat zo: je maakt een geluidsopname (met die app), en dan knip je er een stukje uit dat je wil analyseren. Dan krijg je te zien wat er zo mooi in je tuin zit te fluiten. Zo ontdekten we de zwartkop en de zanglijster in de tuin.

In het weilandje naast ons staan nu 3 paarden: Hertogin, een 33-jaar oud wedstrijdpaard dat vooral rondjes loopt, Mini (Ryoumine), het merrieveulen dat hier al eerder even heeft gelopen, en een hengst(veulen?) dat zijn halster al kwijt heeft weten te maken.
Met het onweer van laatst zagen we Hertogin (‘de Sjokker’) en de hengst rustig met de kont tegen de wind in staan, maar Mini was erg onrustig, schraapte met haar hoeven over de grond en liep steeds een beetje heen en weer.

En nog steeds geen blauwborst kunnen ontdekken…